Το τέλος μια όμορφης εποχής, η αρχή μια άλλης και η ανάγκη του Ευχαριστώ..

   Καλησπέρα φίλοι & φίλες μου.. Πάλι εδώ κοντά σας (δεν σταμάτησα φυσικά ποτέ να είμαι) και σήμερα θα μιλήσουμε για την ανάγκη κάποιου να ευχαριστήσει άλλους και τα οφέλη του να πεις ευχαριστώ..
   Πακετάροντας σήμερα τα πράγματα μου για τελευταία φορά ως φοιτητής ένοιωσα την ανάγκη να ευχαριστήσω πάρα πολλούς ανθρώπους που ήταν μαζί μου σε αυτό το ταξίδι που λέγεται "φοιτητική ζωή" και για τις υπέροχες αλλά και άσχημες στιγμές που μου χάρισαν.. Καλά διαβάζετε φίλοι μου, νοιώθω την ανάγκη να πω ευχαριστώ και για τα άσχημα που μου χάρισαν.. Και αυτό γιατί με βοήθησαν να βγω από διάφορες καταστάσεις πιο "σοφός" και με περισσότερες εμπειρίες. Καταστάσεις από αυτές που ονομάζουμε "εμπειρίες ζωής" και θα σε συνοδεύουν για πάντα ώστε να μην επαναλάβεις τα λάθη σου αλλά να μπορείς να ξεχωρίζεις ποια είναι τα κατάλληλα άτομα για να έχεις δίπλα σου..
Έτσι, λοιπόν, δεν πρέπει να πηγαίνει τίποτε χαμένο και να μπορείτε να απορροφάτε γνώση και εμπειρία και από τα άσχημα πράγματα έτσι ώστε να βγαίνετε πιο δυνατοί και να μπορείτε να αντιδράσετε με περισσότερη ευκολία και συνέπεια στο μέλλον..
   Αλλά δεν είναι δυνατόν σε ένα άρθρο σαν αυτό να "κλέψουν" την λάμψη τα άσχημα πράγματα και οι δυσάρεστες καταστάσεις! Γι αυτό, λοιπόν, θα ήθελα πάνω από όλα να τους ευχαριστήσω για τις υπέροχες και ανυπέρβλητες στιγμές που μου χάρισαν.. Για όλα αυτά που θα θυμάμαι για πάντα στην ζωή μου και θα με κάνουν να εύχομαι να μπορούσα να τα ξαναζήσω έστω και για ένα λεπτό.. Για όλες τις αναμνήσεις που θα τις πακετάρω και αυτές και θα τις βάλω στην βαλίτσα μου ώστε να τις πάρω μαζί μου και να μπορώ να τις μοιράζομαι με όλους.. Για όλες αυτές τις στιγμές που γελάσαμε, κλάψαμε, πέσαμε κάτω αλλά πάντα είχαμε τον τρόπο να σηκωνόμαστε και να τα ξεπερνάμε όλα.. Τίποτε δεν μπορούσε να μας σταθεί εμπόδιο.. Τίποτε που να μην το κοιτάγαμε στα μάτια.. Απολύτως τίποτε! Κινούμασταν πάντα με γνώμονα την αισιοδοξία και την θετική σκέψη και όλα λύνονταν ξαφνικά ως δια μαγείας.. Το ίδιο σας προτείνω, ή καλύτερα σας προκαλώ, να κάνετε κι εσείς φίλοι & φίλες μου και θα δείτε την ζωή σας να αλλάζει.. Να γίνεται καλύτερη..
   Εμείς τελειώσαμε την "θητεία" μας ως φοιτητές και τώρα θα ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στην ζωή μας.. Είμαι σίγουρος ότι θα είναι εντελώς διαφορετικό αλλά δεν μπορεί να μου πει κανείς πως θα το ζήσω! Γιατί ακριβώς εγώ αποφασίζω για την ζωή μου και εγώ φτιάχνω την μοίρα μου! Οπότε θα είναι ακόμα καλύτερα από ότι έχω ζήσει! Θα τα καταφέρω μια χαρά στην ζωή μου και θα κάνω αυτό που θέλω.. Το ξέρω ότι οι καιροί είναι δύσκολοι αλλά μην το βάζετε κάτω ποτέ και πάνω απ'όλα ΠΟΤΕ μην καταστροφολογείτε! Κάνετε κακό στον εαυτό σας αλλά και στους γύρω σας! Ο καθένας από εμάς μπορεί να τα αλλάξει όλα αρκεί να το προσπαθήσει.. Αρκεί να στέλνει θετικά μηνύματα.. Αρκεί όταν πέφτει να σηκώνεται.. Αρκεί να κοιτάει τα πάντα στα μάτια.. Και τότε ξανά ως δια μαγείας θα αλλάξουν όλα! Θα γίνουν καλύτερα, πιστέψτε με!
  Την θέση μας τώρα θα πάρουν άλλοι! Παιδιά γεμάτα όνειρα και φιλοδοξίες για το μέλλον που δεν μπορεί κανείς να τους το στερήσει.. Παιδιά που θα έρθουν και θα θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο! Κι εμείς δεν μπορούμε να τους το πάρουμε αυτό! Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να είμαστε δίπλα τους! Να τους πούμε ευχαριστώ και ότι πιστεύουμε σε αυτούς.. Αυτό είναι το καλύτερο!
  Την στιγμή που γράφω αυτό το άρθρο περνάνε διάφορες στιγμές που ζήσαμε εδώ.. Μάλιστα τις έχω καταγράψει σε ένα αρχείο για να μην τις ξεχάσω ποτέ.. Δεν θέλω να τις ξεχάσω ποτέ! Το ίδιο να κάνετε κι εσείς φίλοι & φίλες μου.. Οποιαδήποτε στιγμή σας προκαλεί γέλιο ή ενθουσιασμό καταγράψτε την.. Σε ένα χαρτί, στον υπολογιστή σας, στον κινητό σας, παντού.. Είναι πολύ εύκολο! Για παράδειγμα δεν θα ξεχάσω ποτέ την λέξη "Σιγή" που ειπώθηκε στο ξημέρωμα μια μέρας μετά από βραδινή έξοδο μέσα στην "πεθερούλα" μου ή το έντονο σφύριγμα ενός από το διπλανό τραπέζι μέσα στα "Φεγγάρια" που το διαδέχτηκε ένας ωραιότατος χαρακτηρισμός (Τσομ.) και φυσικά τις "υπερωρίες" που έκαναν κάποιες ποδοσφαιρικές ομάδες με την απόδοση τους! Και πάνω απ'όλα τις αμέτρητες ώρες "spam", όπως συνηθίζαμε να λέγαμε και το πόσο γέλιο μας προκαλούσαν! Δεν ήταν λίγες οι φορές που κυριολεκτικά πέσαμε κάτω και δακρύσαμε από το γέλιο! Πολλοί από εσάς ίσως να μην καταλαβαίνετε τι λέω αλλά όταν θα βρεθείτε κι εσείς μετά από 4 χρόνια να ευχαριστείτε αυτούς που ήταν δίπλα σας στην φοιτητική σας ζωή θα έχετε κι εσείς κάποιες "δικές" σας καταστάσεις και κάποια μυστικά! Και εύχομαι να είναι όσο πιο αλλόκοτες γίνεται! Γιατί αυτό είναι το ωραίο.. Γιατί αυτό θα σας μείνει! Όπως σας έχω πει ήδη παλιότερα, η ζωή μετριέται σε στιγμές που ζεις και όχι σε πόσες ανάσες παίρνεις.. Ζωή είναι οι στιγμές που σου κόβουν την ανάσα..!
   Ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, λοιπόν, σε όλους όσους με βοήθησαν να φέρω εις πέρας αυτό το όμορφο ταξίδι (γονείς, φίλους, σχέσεις ευκαιριακές και μη, κλπ...) και τους εύχομαι στην ζωή τους να τους έρθουν όλα οπώς ακριβώς τα θέλουν.. Και να σας πω κι ένα μυστικό? Είμαι σίγουρος ότι θα τους έρθουν.. Είναι στο DNA μας να πετυχαίνουμε.. Όχι μόνο εμείς.. Αλλά κι εσείς! Και όλοι! Θέλει μόνο πίστη, αισιοδοξία και φυσικά προσπάθεια και όλα θα γίνουν όπως ακριβώς τα θέλετε!

Υ.Γ.1 Τα οφέλη του ευχαριστώ δεν τα διατύπωσα.. Είμαι σίγουρος ότι θα τα έχετε καταλάβει ήδη! Για την σημερινή ρύση θα δανειστώ έναν στίχο από ένα ελληνικό τραγούδι το οποίο λέγεται "Όλα καλά θα πάνε"

Υ.Γ.2 Αφιερωμένο στους ΑΣ, ΝΚ, ΑΜ, ΝΚ, ΦΧ, ΑΜ, ΓΠ, ΚΠ, ΝΧ.

Ρύση Dr. Lem : "Ήθελες να 'μαι κάτω, να κλαίω, να μιζεριάζω.. Πηδώ, χοροπηδώ κι ακόμα το γιορτάζω.."